Terapia infuzyjna lekami przeciwwymiotnymi
Często działaniem niepożądanym podczas niektórych zabiegów medycznych i schorzeń są nudności i wymioty. Przykładem są PONV (czyli wymioty i nudności występujące po znieczuleniu ogólnym), CINV (skutki chemioterapii jako leczenia przeciwnowotworowego) oraz RINV (wywołane radioterapią). Są one niepokojące i mogą doprowadzić do poważnych powikłań, takich jak zaburzenia metaboliczne i otwarcie ran. Terapia przeciwwymiotna ma na celu zmniejszenie nudności i zapobieganie im, poprzez dożylne podawanie leków.
Recepta
Recepta
W zależności od klasyfikacji ryzyka mutagenności danego środka chemioterapeutycznego, międzynarodowe wytyczne zdecydowanie zalecają początkowe wdrożenie substancji przeciwwymiotnej w schemacie leczenia. Antagoniści receptora 5-HT3, tacy jak Ondansetron lub Granisetron, należą do najskuteczniejszych substancji leczniczych. W przypadku PONV ryzyko wzrasta wraz z liczbą czynników ryzyka podanych dla każdego pacjenta, a systemy punktacji do oceny i odpowiedniego stosowania leków przeciwwymiotnych znacznie zmniejszyły wskaźnik PONV.
Dostęp do pacjenta
Substancje antagonistyczne receptora 5-HT3, takie jak ondansetron lub granisetron, mogą być podawane w formie iniekcji dożylnej lub powolnego wlewu, a także za pomocą cewnika wprowadzonego do żył obwodowych lub podane podskórnie za pomocą igły i strzykawki. Ondansetron może być również podawany w formie iniekcji domięśniowej.
Powiązane produkty – dostęp dla pacjentów
Przygotowanie
Przygotowanie
Oba środki przeciwwymiotne są dostępne jako roztwór w szklanej ampułce lub w formie opakowania miniplasco. Ewentualne rozcieńczenie jest fakultatywne. W związku z tym, pojawia się ryzyko związane z przygotowaniem leków, w tym zranienia ostrymi narzędziami, zanieczyszczenie cząstkami szkła (w przypadku stosowania wersji ampułkowej) oraz niekompatybilność z roztworami rozcieńczającymi, które należy wziąć pod uwagę, zarówno przy stosowaniu leków, jak i przy doborze odpowiednich urządzeń.
Zastosowanie
Zastosowanie
W zależności od sposobu podania, tj. w formie iniekcji lub powolnej infuzji, ondansetron i granizetron należy przenieść do strzykawki lub pojemnika infuzyjnego z roztworem nośnym. W przypadku, gdy infuzję wykonuje się na zasadzie powolnego wlewu podawanego wraz z chemioterapią lub znieczuleniem, linia wlewowa może być podłączona do istniejącego układu do infuzji za pomocą kolektorów lub kurków trójdrożnych.
