Niedożywienie
Częstość występowania niedożywienia u hospitalizowanych pacjentów jest często marginelizowana. Ma ono silny wpływ na zachorowalność i czas pobytu w szpitalu, a także koszty opieki zdrowotnej i szereg innych aspektów. Nawet 60% pacjentów w szpitalach cierpi z powodu niedożywienia, które jest często przyczyną poważnych powikłań, takich jak rosnące ryzyko sepsy, infekcji, zapalenia lub niewydolności narządów. Jedną z konsekwencji tych powikłań jest m.in. spowolnienie procesu gojenia, co prowadzi do znacznego wzrostu zachorowalności i śmiertelności. Leczenie żywieniowe jest szczególnie istotne, w celu uniknięcia tego typu negatywnych konsekwencji, szczególnie w przypadku pacjentów w stanie krytycznym.
Odpowiednie leczenie żywieniowe (żywienie dojelitowe i/lub pozajelitowe) nie tylko minimalizuje ryzyko zachorowalności i śmiertelności, poprzez wzmocnienie układu odpornościowego i funkcji narządów pacjenta, ale również może prowadzić do szybszego powrotu do zdrowia.
Przesiewowa ocena stanu odżywienia
Wprowadzenie prostych badań przesiewowych w grupach ryzyka i systematyczne leczenie żywieniowe pacjentów może poprawić ich stan i zmniejszyć ryzyko związane z niedożywieniem. Dlatego też przesiewowa ocena stanu odżywienia powinna być częścią każdego badania, w celu identyfikacji pacjentów zagrożonych niedożywieniem, oceny ich ryzyka i prawidłowego opracowania indywidualnego leczenia żywieniowego.
Dostępnych jest wiele różnych cennych narzędzi do badań przesiewowych, takich jak NRS-2002 („Nutrition Risk Screening”), MUST („Malnutrition Universal Screening Tool”) oraz SGA („Subjective Global Assessment”).
Konsekwencje niedożywienia:
- Wydłużenie pobytu w szpitalu.
- Zwiększona zachorowalność i śmiertelność.
- Wzrost liczby powikłań zakaźnych.
- Ograniczone gojenie się ran.
- Wzrost kosztów opieki zdrowotnej.