Fakty o firmie

Pacjenci niedożywieni stanowią istotną część systemów opieki zdrowotnej w krajach wysoko rozwiniętych. ^1,2

Badanie 1886 pacjentów przyjętych kolejno do 13 niemieckich szpitali (n=1073, szpitali uniwersyteckich; n=813, szpitali społecznych lub nauczycielskich) wykazało, że co czwarty pacjent w Niemczech jest niedożywiony. Z niedożywieniem wiązało się wydłużenie pobytu w szpitalu. Wykazano, że starszy wiek, choroby złośliwe i poważne choroby współistniejące są głównymi przyczynami niedożywienia. Największą grupę odzwierciedlającą stan niedożywienia wykryto u osób starszych (52%), a następnie u pacjentów z rakiem (38%) lub żołądkowo-jelitowym (32%).1 Wyniki dla pacjentów z rakiem zostały potwierdzone w dużym badaniu przeprowadzonym na 154 oddziałach szpitalnych (1.903 pacjentów) we Francji, które wykazało, że prawie 40% pacjentów z rakiem również było niedożywionych.²

Oprócz tych danych NutritionDay, wielonarodowe, jednodniowe badanie przekrojowe obejmujące ok. 16 000 pacjentów wspieranych przez ESPEN w 25 krajach europejskich pokazuje, że mniej niż 50% pacjentów spożywa cały posiłek. Zmniejszone spożycie pokarmu stanowi niezależny czynnik ryzyka śmiertelności w szpitalach.³

1. Pirlich M. et al. Niemieckie badanie niedożywienia szpitalnego. Clin Nutr. 2006; 25(4): 563-72.

2. Hébuterne X. i in. Rozpowszechnienie niedożywienia i obecne stosowanie wsparcia żywieniowego u pacjentów z rakiem. JPEN. 2014; 38(2):196-204.

3. Hiesmayr M. et al. Zmniejszone spożycie pokarmu jest czynnikiem ryzyka śmiertelności u pacjentów hospitalizowanych: ankieta NutritionDay 2006.

Nr klina 2009; 28: 484–91.

Fakty o firmie

Odżywianie kliniczne jest w stanie w pełni zaspokoić potrzeby żywieniowe. ^1,2

Formuła dojelitowa zawiera wszelkie formuły żywności do specjalnych celów medycznych przeznaczone do stosowania w żywieniu zgłębnikami lub jako doustny suplement diety (ONS). Formuła dojelitowa może być

1. Pełnowartościowe, podawane w zalecanej ilości, dlatego mogą być stosowane jako jedyne źródło odżywienia lub jako uzupełnienie normalnego spożycia przez pacjenta.
2. Niekompletny pod względem odżywczym, a zatem może być stosowany wyłącznie jako suplement, a nie jako jedyne źródło odżywienia.¹
   

To samo dotyczy żywienia pozajelitowego, które można podzielić na

1. Całkowite żywienie pozajelitowe - wszystkie potrzebne składniki odżywcze są dostarczane dożylnie bez dodatkowego przyjmowania doustnego lub dojelitowego.²
2. Uzupełniające żywienie pozajelitowe - część potrzeb żywieniowych pacjenta jest dostarczana przez przewód pokarmowy, a reszta jest podawana pozajelitowo w ilości wystarczającej do zaspokojenia optymalnych potrzeb żywieniowych.²

1. Lochs H. et al. Wprowadzenie do wytycznych ESPEN dotyczących żywienia dojelitowego: Terminologia, definicje i tematy ogólne. Nr klina 2006; 25: 180–186.

2. Sobotka L. (redaktor naczelny). Podstawy żywienia klinicznego. Czwarte wydanie. GALEN, strona 401.

Fakty o firmie

System opieki zdrowotnej może skorzystać z wdrożenia żywienia klinicznego opartego na wytycznych.¹

Zapewnienie wsparcia żywieniowego nie powinno być przypadkowe. Wymiary kliniczne obejmują badanie przesiewowe i ocenę, oszacowanie potrzeb, określenie ścieżki karmienia i późniejszą potrzebę monitorowania.2 Zespół wsparcia żywieniowego (NST) to wielodyscyplinarny zespół lekarzy, dietetyków, pielęgniarek i farmaceutów, który ma prowadzić pacjentów przez terapię żywieniową.³ Kilka badań wykazało, że zespół wsparcia żywieniowego może prowadzić do stabilizacji stanu żywieniowego pacjentów, zmniejszenia powikłań, takich jak infekcje, lepszej zgodności z terapią (np. radiochemoterapia), skrócenie pobytów w szpitalu (np. do 4,5 dnia), a tym samym niższe koszty hospitalizacji (np. 1,26 ± 0,75 tysięcy dolarów za osobę).⁴

Istnieją również korzyści w zakresie żywienia klinicznego i ekonomiczności w sektorze opieki domowej. Dzisiejsze postępy technologiczne w opiece domowej umożliwiają wczesne wypisanie pacjentów ze szpitala. Zalety domowego żywienia dojelitowego (HEN) i domowego żywienia pozajelitowego (HPN) odnoszą się do poprawy jakości życia (QoL), przeżycia i wyników ekonomicznych. Usługi opieki domowej są opłacalne w porównaniu z typowymi kosztami dziennymi w szpitalu lub wykwalifikowanym ośrodku opieki i zmniejszają liczbę ponownych hospitalizacji.¹

1. Winkler M. et al. Wsparcie żywieniowe w domu. Na wejściu: Podstawowy program żywienia dorosłych ASPEN, wydanie 3. C.M. Mueller, ed. Amerykańskie Towarzystwo Żywienia pozajelitowego i dojelitowego: Silver Spring, MD, 2012, strona 640

2. Howard P. et al. Zarządzanie podróżą pacjenta poprzez żywienie dojelitowe. Nr klina 2006;25: 187-95.

3. Cederholm T. et al. Wytyczne ESPEN dotyczące definicji i terminologii żywienia klinicznego. Clin Nutr. 36 lutego 2017 (1): 49-64.

4. Cong M.H. et al. Interdyscyplinarny zespół ds. wsparcia żywieniowego poprawia wyniki kliniczne i szpitalne pacjentów z rakiem przełyku przy jednoczesnej chemoterapii radiologicznej. Chin Med J (angielski). 20 listopada 2015 r.;128 (22): 3003-7.

Fakty o firmie

Odżywianie kliniczne jest również bezpieczne i skuteczne w domu, jeśli stosuje się je zgodnie ze standardową procedurą operacyjną opartą na wytycznych. ^1,2,3

Od dziesięcioleci możliwe jest podawanie żywienia dojelitowego i pozajelitowego w domu.

Zaletami żywienia dojelitowego w domu jest zmniejszenie powikłań, przyjęcia do szpitala i kosztów opieki zdrowotnej.⁴ Dlatego też polityki opracowane w połączeniu z wytycznymi Narodowego Instytutu Doskonałości Klinicznej (NICE) dotyczącymi wsparcia żywieniowego podkreślają znaczenie wysokiej jakości usług wsparcia żywieniowego. ^3,5,6 Jednak dostępność dedykowanego programu żywienia dojelitowego w domu (HEN), składającego się z dostawców usług zdrowotnych, w tym pielęgniarek, dietetyków, lekarzy, oraz terapeuci mowy i pracy różnią się w zależności od kraju i ośrodka.⁶

Domowe żywienie pozajelitowe (HPN) jest o wiele bardziej złożoną terapią, ponieważ w przypadku niewłaściwego stosowania mogą wystąpić zagrażające życiu powikłania, takie jak infekcje układu krwionośnego. Dlatego wytyczne ESPEN dotyczące HPN zalecają: "Pacjent i/lub opiekun powinien mieć oficjalny program szkoleniowy. Program szkoleniowy powinien obejmować opiekę nad cewnikiem oraz stosowanie pompy, a także zapobieganie, rozpoznawanie i zarządzanie powikłaniami. Doświadczeni pielęgniarki są zazwyczaj najlepiej przygotowani do przejęcia odpowiedzialności za program nauczania."²

Podawanie HPN o wysokim standardzie jakości można bezpiecznie przeprowadzić przy stosunkowo niskim odsetku powikłań związanych z cewnikiem żyły centralnej (CVC).² Pacjenci z łagodną chorobą, taką jak przewlekła niewydolność jelit (CIF) i współistniejąca zależność od HPN mają wysokie prawdopodobieństwo długoterminowego przeżycia (około 80% u dorosłych i 90% u dzieci w wieku 5 lat).⁷

1. Lochs H. et al. Wprowadzenie do wytycznych ESPEN dotyczących żywienia dojelitowego: Terminologia, definicje i tematy ogólne. Nr klina 2006; 25: 180–186.

2. Staun M. et al. Wytyczne ESPEN dotyczące żywienia pozajelitowego: Home Parenteral Nutrition (HPN) u pacjentów dorosłych. Nr klina 2009; 28: 467–479.

3. Ojo O. Wytyczne NICE dotyczące żywienia dojelitowego w warunkach domowych i wsparcia żywieniowego w opiece podstawowej. Pielęgniarka Br J. 2010 Mar;15 (3): 116-8, 120.

4. Klek S. et al. Żywienie dojelitowe w domu zmniejsza powikłania, długość pobytu i koszty opieki zdrowotnej: wyników badania wieloośrodkowego. Am J Clin Nutr. 2014; 100: 609–1.

5. Gramlich L. et al. Żywienie dojelitowe: W kierunku standardu opieki. składniki odżywcze 4 sierpnia 2018 r.; 10(8):1020. Doi: 10,3390/nu10081020.

6. Narodowy Instytut Doskonałości Zdrowia i Opieki (NICE) wspiera odżywianie dorosłych. Standard jakości żywienia dojelitowego w domu: W kierunku standardu opieki. 2012.

7. Pironi L. et al. Wynik żywienia pozajelitowego w domu w przypadku łagodnej niewydolności jelit: przegląd literatury i porównanie z europejskim badaniem perspektywicznym ESPEN. Nr klina 2012; 31: 831-45.

Fakty o firmie

Głód pacjenta nie powoduje głodu guza.¹

Mit „głodowania guza” często wywołuje strach w prasie lub w umysłach chorych na raka, ale głód pacjenta podczas aktywnego leczenia raka oznacza ograniczenie kaloryczne, co prowadzi do niedoboru makro- i mikroskładników odżywczych, co skutkuje utratą wagi i niedożywieniem. Te dwa parametry mają negatywny wpływ na pacjentów z nowotworem.² Wyniki analizy 240 pacjentów wykazały statystycznie istotną korelację między „złym” stanem odżywczym (obniżone wskaźniki odżywcze) a „wysokim” wskaźnikiem oznakowania (zwiększony wzrost nowotworu).¹

1. Bozzetti F. et al. Zależność między stanem odżywczym a wzrostem guza u ludzi. Guzy. 1995; 81(1): 1-6.

2. Arends J. et al. Wytyczne ESPEN dotyczące żywienia pacjentów z rakiem. Clin Nutr. 2017; 36(1): 11-48.

Fakty o firmie

Gojenie się ran wymaga optymalnego odżywiania. ^1,2

Optymalne gojenie się ran wymaga odpowiedniego odżywienia ze wszystkimi niezbędnymi makro- i mikroskładnikami odżywczymi.1 Niedobór odżywiania zakłóca normalne procesy gojenia się ran na wszystkich etapach.1 Nieodżywianie jest również związane ze zmniejszoną wytrzymałością rany na rozciąganie i zwiększoną liczbą zakażeń.1

Optymalna opieka żywieniowa dla gojenia się ran obejmuje:¹

• Wystarczająca ilość energii, ponieważ energia jest potrzebna do anabolizmu, syntezy białek, tworzenia kolagenu i gojenia się ran.
• Optymalna zawartość białka jest niezbędna do syntezy enzymów uczestniczących w gojeniu się ran, proliferacji komórek i kolagenu oraz tworzenia tkanki łącznej. Aminokwasy arginina i glutamina zostały szeroko zbadane w tej dziedzinie.
• Niezbędne kwasy tłuszczowe są niezbędne do gojenia się ran.
• Zapewnienie odpowiedniego przyjmowania wody jest obowiązkowe dla perfuzji i gojenia się natlenienia, a także dla zdrowych tkanek.
• Standardowe multiwitaminy z minerałami są zalecane dla pacjentów z ranami i w przypadku potwierdzonych lub podejrzewanych niedoborów. Szczególną rolę odgrywają witamina A, witamina C i cynk.
  

Konieczne jest dalsze zbadanie, czy stosowanie standardowych doustnych suplementów diety lub substancji jednorazowego użytku, takich jak glutamina, cynk lub inne, poprawia proces gojenia się ran. Optymalne odżywianie i nawilżanie odgrywają ważną rolę nie tylko w ogólnym gojeniu się ran, ale także w zachowaniu skóry i wspomaganiu gojenia się tkanek odleżyn.²

1. Stechmiller J.K. Rozumie rolę odżywiania i gojenia się ran. Nutr Clin Prakt. 2010; 25: 61-68.

2. Posthauer M.E. et al. Rola odżywiania w leczeniu odleżyn: Krajowy Panel Doradczy ds. Odleżyn, Europejski Panel Doradczy ds. Odleżyn oraz opracowanie techniczne Pan-Pacific Injury Alliance. Postępy w pielęgnacji skóry i ran. 2015; 28(4): 175-188.

Fakty o firmie

Kliniczna terapia żywieniowa rozpoczyna się wyłącznie od zaleceń żywieniowych, ale obejmuje wiele opcji leczenia, którymi kieruje zespół wielodyrektorski.1,2

Zapewnienie wysokiej jakości opieki klinicznej w zakresie żywienia oznacza robienie tego, co właściwe, we właściwym czasie, we właściwy sposób dla właściwej osoby i osiąganie najlepszych możliwych wyników. Systematyczne podejście do zapewniania wysokiej jakości opieki żywieniowej polega na procesie żywienia, a nie na „ogólnych poradach dietetycznych”.³

Proces pielęgnacji diety obejmuje:¹

• Badanie przesiewowe ryzyka niedożywienia
• Badanie wartości odżywczej
• Procedura diagnostyczna
• Odżywczy plan opieki
• Produkty odżywcze
• Odżywianie
• Monitorowanie i ocena skutków opieki żywieniowej i terapii
• Dokumentuj
  

Plan żywienia, w tym żywienie dojelitowe i/lub pozajelitowe, powinien być opracowany z wykorzystaniem interdyscyplinarnego podejścia obejmującego pacjenta, opiekunów i/lub rodzinę, lekarza kierującego pacjenta, pracowników służby zdrowia i innych pracowników służby zdrowia.²

Fakty o firmie

Żywienie kliniczne w domu to ratująca życie terapia dla pacjentów z nieodwracalną niewydolnością jelit. ^1,2

Niewydolność jelit występuje, gdy jelita nie są w stanie trawić żywności i wchłaniać makroskładników, mikroskładników i płynów niezbędnych do życia. Niewydolność jelit jest często spowodowana zespołem jelita cienkiego lub zaburzeniami trawienia, takimi jak choroba Leśniowskiego-Crohna ^1.

W przypadku leczenia przewlekłej niewydolności jelitowej (CIF) u pacjentów z chorobą łagodnych, podawanie dożylnych składników odżywczych i płynów jest opcją. Stosunkowo niska zachorowalność i śmiertelność związana z żywieniem pozajelitowym (HPN) w ramach żywienia klinicznego zachęcała do powszechnego stosowania jej w krajach zachodnich dla tej specjalnej grupy pacjentów.²

Prospektywne badanie przeprowadzone przez ESPEN dotyczące pacjentów z CIF z powodu choroby łagodnej wykazało, że pacjenci z CIF na HPN mają duże prawdopodobieństwo długoterminowego przeżycia (około 80% u dorosłych i 90% u dzieci w wieku 5 lat).³

1. Allan P. i Simon S. Niewydolność jelitowa: Ocena potrzeb F1000 Res. 2018; 7: 85.

2. Staun M. et al. Wytyczne ESPEN dotyczące żywienia pozajelitowego: Home Parenteral Nutrition (HPN) u pacjentów dorosłych. Nr klina 2009; 28: 467–479.

3. Pironi L. et al. Wynik żywienia pozajelitowego w domu w przypadku łagodnej niewydolności jelit: przegląd literatury i porównanie z europejskim badaniem perspektywicznym ESPEN. Nr klina 2012; 31: 831-45.

Fakty o firmie

Celem żywienia klinicznego w domu jest nie tylko ratowanie życia poprzez dostarczanie odpowiednich składników odżywczych, ale także poprawa jakości życia i umożliwienie rehabilitacji społeczno-profesjonalnej. ^1,2

Żywienie kliniczne w domu można podzielić na żywienie zgłębnika dojelitowego i/lub żywienie pozajelitowe w domu.

Żywienie dojelitowe zgłębnikiem to ratująca życie technika stosowana u pacjentów z sprawnym jelitem, którzy nie są w stanie spożywać wystarczającej ilości pokarmu i płynów drogą doustną, np. pacjentów, którzy mają trudności z połykaniem. Dane z krajowych rejestrów i retrospektywnych badań pokazują, że wiele osób przyjmujących żywienie dojelitowe w domu żyje samodzielnie i zarządza swoją codzienną opieką, osiągając normalny poziom aktywności.³

Żywienie pozajelitowe (HPN) zapewnia długotrwałe dostarczanie płynów i składników odżywczych dożylnie osobom, które mają problemy z trawieniem lub złagodzeniem wchłaniania z powodu choroby lub niepowodzenia układu pokarmowego.⁴ Aktualne wytyczne ESPEN dotyczące HPN wskazują, że celem HPN jest nie tylko ratowanie życia w dostarczaniu odpowiednich składników odżywczych, ale również poprawa jakości życia (QoL) pacjentów i umożliwić rehabilitację społeczno-profesjonalną.¹ Jest to zgodne z analizą jakościową (za pomocą treści i interpretacyjnych pytań fenomenologicznych). Większość uczestników z HPN opisała swój QoL jako „dobry” do "duży"⁵, nawet jeśli ich styl życia był uzależniony od kilku czynników związanych z chorobą podstawową i odpowiednim obciążeniem, np. posiadanie stomii.²

1. Staun M. et al. Wytyczne ESPEN dotyczące żywienia pozajelitowego: Home Parenteral Nutrition (HPN) u pacjentów dorosłych. Nr klina 2009; 28: 467–479.

2. Winkler M.F. et al. Badanie jakości życia i doświadczenia życiowego z żywieniem pozajelitowym. JPEN. 2010; 34: 395-407.

3. Międzynarodowa Przemysł Żywieniowy w Medyce. Lepsza opieka dzięki lepszemu odżywianiu: Wartość i skutki żywienia medycznego. 2018. Czwarta wersja: Strona 171. https://european-nutrition.org/wp-content/uploads/2018/03/Better-care-through-better-nutrition.pdf Pobierz w październiku 2019

4. Pironi L. et al. Wytyczne ESPEN dotyczące przewlekłej niewydolności jelit u dorosłych. Clin Nutr. 2016; 35: 247-307.

5. Orrevall Y. et al. Żywienie pozajelitowe w domu: jakościowe badanie wywiadu na temat doświadczeń zaawansowanych pacjentów z rakiem i ich rodzin. Clin Nutr. 2005; 24, 961–970.

Fakty o firmie

Pacjenci z łagodnymi chorobami otrzymujący żywienie kliniczne w domu mogą cieszyć się życiem przez wiele dziesięcioleci. ^1,2

Żywienie zgłębnika dojelitowego to technika ratująca życie. Bez niego pacjenci z funkcjonującym jelitem, którzy nie są w stanie spożywać wystarczającej ilości pokarmu i płynów drogą doustną, aby zaspokoić ich potrzeby żywieniowe, umierają z powodu odwodnienia i niedoboru płynów.³ Głównym wskazaniem do karmienia zgłębnika dojelitowego jest dysfagia, a chorobami bazowymi są zaburzenia neurologiczne lub rak głowy i szyi.⁴

Przewlekła niewydolność jelitowa (CIF) jest długotrwałym ograniczeniem czynności jelit, poniżej minimum niezbędnego do wchłaniania makroskładników i/lub wody i elektrolitów, tak aby dożylne suplementowanie było wymagane w celu utrzymania zdrowia i/lub wzrostu. Żywienie pozajelitowe w warunkach domowych (HPN) jest głównym leczeniem CIF.⁴

Wyniki badania przeprowadzonego przez brytyjskie krajowe centrum poleceń w przypadku niewydolności jelitowej wykazały, że uzależnienie HPN u osób, które przeżyły CIF wynosiło 83%, 63%, 59% i 53% w okresie 1, 5, 10 i 15 lat ^1.

Choroba podstawowa jest jednym z głównych czynników wpływających na wynik leczenia.⁵

1. Pironi L. et al. Wytyczne ESPEN dotyczące przewlekłej niewydolności jelit u dorosłych. Clin Nutr. 2016; 35: 247-307.

2. Dibb M. et al. Przeżycie i zależność od żywienia pozajelitowego w domu: Trzydzieści lat doświadczenia z jednego centrum rekomendacji. Clin Nutr. 2017; 36: 570-576.

3. Międzynarodowa Przemysł Żywieniowy w Medyce. Lepsza opieka dzięki lepszemu odżywianiu: Wartość i skutki żywienia medycznego. 2018. Czwarta wersja: Strona 171. https://european-nutrition.org/wp-content/uploads/2018/03/Better-care-through-better-nutrition.pdf Pobierz w październiku 2019 r.

4. Gramlich L. et al. Żywienie dojelitowe: W kierunku standardu opieki. Składniki odżywcze. 4 sierpnia 2018; 10(8):1020. Doi: 10,3390/nu10081020.

5. Martin K., Gardner G. Żywienie dojelitowe: Aktualizacje, trendy i wyzwania. Nutr Clin Practicet. Grudzień 2017; 32(6): 712-721.